 |
Konum Bukowski değil, bu sıcakta çok güzel gider ama bira da değil, tanrılar ise hiç değil.
Benim derdim Burhaniye Metrobüs Durağı.
Cami köşesine bırakılmış ve 25 sene kendi kendini yetimhanede büyütüp, geliştirip meslek sahibi olmuş ama yalnızlıktan kurtulamamış bir öksüz evlat Burhaniye Durağı.
Turnikeden geçerken "Yetersiz Bakiye" sesi duyulsa etrafta utanacağın kimsenin olmadığı, hatta akbile basmazsan bunu görebilecek bir güvenlik görevlisinin yer almadığı, Avrupa'nın ortasındaki Vatikan gibi kendine has, merkezle bağlantısı sadece metrobüsmüş gibi olan ama bu bağlantı hakkını da semtten her gün kurayla belirlenen 4 kişi ile kullanan bi acayip muhit Burhaniye.
İsviçre gibi mutlu, Norveç gibi huzurlu, çok şey istemeyen ve sadece yalnız bırakılmak istenen Burhaniye.
Üstada bağlayalım da bitirelim; Anladım ki hayatında birinin olmaması değil, Birinin Hayatında olamamakmış yalnızlık.
Az bi ağzına iç şunu be Çarlsım!
Ne diyoduk, toparlayayım..
Burhaniye...Acelem varken inmeyin şu durakta, Altunizade'de inip geri dönersiniz, durdurmayın şu metrobüsü ! Gene o 4 kişiden birine denk geldim, şansıma tüküreyim
i
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder